Jou innerlijk kind
zij fluistert liefdevol
tegen je oude herinneringen
stemt je zachtmoedig af
op je innerlijk weten
ze vraagt je om haar stem te horen
haar liefde te voelen
Anne
JIJ EN IK ZIJN WIJ
Eens een vrolijk kind
Gedwongen terugvallend
tussen scherven blijvend,
Vragend aan de wind
Wil jij mij dragen?
Vertel mij hoe ik verder kan lopen
Als mijn voeten mij niet meer kunnen dragen.
Als mijn handen bevroren zijn.
Mijn hartje huilt,
Hoe te mogen geven?
Is dit alles wat is gebleven
De eens ontluikende bloem nu bevroren,
Niet wetend wat te doen.
Eens een vrolijk meisje spelend in de wei
Met bloemen in het haar,
Waar is zij nu ,ik zie haar niet meer.
Mij ogen zijn gesloten
Mijn hart huilt, staat nog niet open,
Om weer te zien dit vrolijke kind.
De zachtheid van vergeving is aanwezig,
Om te ervaren ,weer toe te laten,
In mijn leven,
Want ik leef samen met dit vrolijke kind,
Wij zijn verbonden, nooit alleen
Door mijn hart te openen,
Waardoor wederom wordt gezien ,
Met vrolijke oogjes ,handjes worden uitgestrekt,
Ik hoef ze maar te nemen, en besef hierdoor,
Dat mijn kindje altijd is geweest in mijn leven,
De wind speelt met mijn haar,
De zonnestralen strelen mijn gezicht
De liefde die ik voel, is naar mijn innerlijk kind gericht,
Samen gaan wij verder versmolten in
De glimlach van ons hart,
Zij opent de deur van liefde en kracht van Zijn
Een en verbonden met elkaar.
ANNE;`
