JIJ EN IK ZIJN WIJ

Eens een vrolijk kind

Gedwongen terugvallend

tussen scherven blijvend,

Vragend aan de wind

Wil jij mij dragen?

Vertel mij hoe ik verder kan lopen

Als mijn voeten mij niet meer kunnen dragen.

Als mijn handen bevroren zijn.

Mijn hartje huilt,

Hoe te mogen geven?

Is dit alles wat is gebleven

De eens ontluikende bloem nu bevroren,

Niet wetend wat te doen.

Eens een vrolijk meisje spelend in de wei

Met bloemen in het haar,

Waar is zij nu ,ik zie haar niet meer.

Mij ogen zijn gesloten

Mijn hart huilt, staat nog niet open,

Om weer te zien dit vrolijke kind.

De zachtheid van vergeving is aanwezig,

Om te ervaren ,weer toe te laten,

In mijn leven,

Want ik leef samen met dit vrolijke kind,

Wij zijn verbonden, nooit alleen

Door mijn hart te openen,

Waardoor wederom wordt gezien ,

Met vrolijke oogjes ,handjes worden uitgestrekt,

Ik hoef ze maar te nemen, en besef hierdoor,

Dat mijn kindje altijd is geweest in mijn leven,

De wind speelt met mijn haar,

De zonnestralen strelen mijn gezicht

De liefde die ik voel, is naar mijn innerlijk kind gericht,

Samen gaan wij verder versmolten in

De glimlach van ons hart,

Zij opent de deur van liefde en kracht van Zijn

Een en verbonden met elkaar.

ANNE;`